رادیو همراه برنامه لحظه ها 1" کلیک کنید " - استــــودیو صـــداهای هـــــمراه

با سلام خدمت همه ی همراهان همیشگی با شما هستیم با : برنامه رادیو همراه ( چهارشنبه سوری رادیویی ) برنامه لحظه ها با ما همراه باشید.

برنامه که در حال گوش دادن به آن هستید، بنام چهارشنبه صوری میباشد

لینک دانلود برنامه لحظه ها ( چهارشنبه سوری رادیویی سال 1396)

باتشکر از:

گویندگان: ژاله غلامعلی، مریم نصراصفهانی، حمیدرضا تالویی، حمید سرال، فرشید علیزاده، جواد مغیث، علی اشرفی

مجریها: فاطمه دولتی، سعید محبی

نوسنده و سردبیر: لاله ابوالحسنی

صدابردار و تهیه کننده: علی علیزاده

سرپرست گویندگان: علیرضا شعبانعلی

استــــودیو صـــــداهای هـــــمراه تقدیم میکند

چهارشنبه‌سوری یکی از جشن‌های ایرانی است که در شب آخرین چهارشنبه سال (سه‌شنبه شب) برگزار می‌شود.

در شاهنامه فردوسی اشاره‌هایی درباره بزم چهارشنبه‌ای در نزدیکی نوروز وجود دارد که نشان دهنده کهن بودن جشن چهارشنبه‌سوری است. مراسم سنتی مربوط به این جشن ملی، از دیرباز در فرهنگ سنتی مردمان ایران زنده نگاه داشته شده‌ است.

واژه «چهارشنبه‌سوری» از دو واژه چهارشنبه که نام یکی از روزهای هفته‌است و سوری که به معنی سرخ است ساخته شده‌است.

طبق آیین باستان در این رو آتش بزرگی بر افروخته می شود که تا صبح زود و برآمدن خورشید روشن نگه داشته می‌شود که این آتش معمولاً در بعد از ظهر زمانی که مردم آتش روشن می‌کنند و از روی آن می‌پرند آغاز می‌شود و در زمان پریدن می‌خوانند: «زردی من از تو، سرخی تو از من». این جمله نشانگر مراسمی برای تطهیر و پاک‌سازی مذهبی است که واژه «سوری» به معنی «سرخ» به آن اشاره دارد.

به بیان دیگر مردم خواهان آن هستند که آتش تمام رنگ پریدیگی و زردی، بیماری و مشکلاتشان را بگیرد و بجای آن سرخی و گرمی و نیرو به آنها بدهد. چهارشنبه‌سوری جشنی نیست که وابسته به دین یا قومیّت افراد باشد و در میان بیشتر ایرانیان رواج دارد.

جشن مبارزه با تاریکی
جشن «سور» از گذشته بسیار دور در ایران زمین مرسوم بوده‌است که جشنی ملی و مردمی است و «چهارشنبه سوری» نام گرفته‌است که طلایه‌دار نوروز است.
در ایران باستان در پایان هر ماه جشن و پای‌کوبی با نام سور مرسوم بوده‌است و از سوی دیگر چهارشنبه نزد اعراب «یوم الارباع» خوانده می‌شد و از روزهای شوم و نحس بشمار می‌رفت و بر این باور بودند که روزهای نحس و شوم را باید با عیش و شادمانی گذراند تا شیاطین و اجنه فرصت رخنه در وجود آدمیان را نیابند.